“ما در منظومهٔ شمسیِ «امام» هستيم و او ما را با خودش می‌بَرَد. اگر بيرون بيفتیم، هرچه بِدَویم، بی‌فایده است.

«همهٔ عمر، فرصتی است برای رسيدن به «امام»، تا امام ما را در وادی توحید و وادی ولایت سیر دهد. ما در منظومهٔ شمسیِ امام هستيم و او ما را با خودش مي‌بَرَد. اگر بيرون بيفتيم، هرچه بِدَويم، بی‌فايده است. 

مواظب باشيم که فرصت‌ها از کف نرود و بتوانیم به امام وصل شویم. 
امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمايند: متقين [که شيعيان حضرت هستند] مدت کوتاهی صبر کردند و راحتی طولانی برای آنها مهيا شد.»
«فرصت ما در دنيا، فرصت رسيدن به امام و سير با امام است.
“تلاقی بين ما و امام، در دنيا قرار داده شده است. اگر از اين فرصتِ تلاقی استفاده کرديم و سرعت و سبقت داشتيم و وارد وادی ولايت امام شديم، با آن بالا می‌رويم؛ زيرا اين وادی، خودش ما را بالا می‌برد؛ «فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللّهُ أَن تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ».
 وقتي ما در هواپيما می‌نشينيم، هواپيما بالا می‌رود. ما بايد همت کنيم و در هواپيما بنشينيم. 

اگر ما خودمان را به بیت امام رسانديم، اين خانه‌ها رفعت پيدا می‌کنند و ما را با خودشان می‌برند.»
?استادسیدمحمدمهدی میرباقری، ۱۱و۱۸آبان۹۲